Een duwtje in de rug

Een duwtje in de rug

Soms heb je een duwtje nodig om iets te doen en soms komt dat duwtje uit onverwachte hoek.

Mijn duwtje kwam door iemand van Twitter en ik had het duwtje eigenlijk nooit verwacht! Gewoon een onschuldige opmerking die uitliep in een klein gesprekje, het gesprekje bleef in mijn hoofd spoken en dat bleek het duwtje te zijn dat ik nodig had.

Borsten…

Mijn borsten zijn groot, groter dan ik wenselijk vind en groter dan ik mooi vind. Ze zijn een constante ergernis en frustratie voor me en dat is niet wat ik mezelf gun.

Mijn boezem is het onderwerp van vele foute grapjes, van mannen en vrouwen. Ik word aangestaard en aangesproken vanwege een uiterlijk kenmerk waar ik zelf nogal weinig invloed op heb gehad. Ik ben aangeraakt en uitgelachen vanwege mijn borsten, ik ervaar pijn en ongemak vanwege mijn borsten. Kleding die niet past, Bh’s vinden is en blijft een uitdaging en een behoorlijke kostenpost. Naarmate de jaren vorderen gaan mijn vriendinnen steeds meer het hoofd laten hangen en komen er nog meer kwaaltjes bij dan alleen nek, schouder en rugklachten.

Tegenwoordig is het noodzaak om smetplekken te behandelen en soms zelfs open wonden. Soms vind ik het zelf gewoon smerig!

Ooit toen ik nog jonger was ben ik eens bij een plastisch chirurg geweest en heb ik op de wachtlijst gestaan voor een borstverkleining. Voorwaarde was toen dat ik 10 kilo af zou vallen, alleen was ik toen echt wel veel slanker dan nu. Het afvallen lukte niet en mijn boezem groeide gewoon door, net als ik…

Verschillende afvalpogingen deed ik en met wisselend succes, maar steeds kwam ik toch weer aan.

De beslissing kwam om maar geen borstverkleinende operatie te nemen, want die 75 kilo ging ik nooit halen!

Maar inmiddels ben ik 40, woog al 10 jaar rond de 112 kilo en bleef het maar door mijn hoofd spoken. Die borsten waar ik zoveel last van heb, waar ik met warme dagen kilo’s talkpoeder onder moet strooien…

Ik dacht echt dat het me niet zou lukken…

Afvallen…

Maar een klein gesprekje op Twitter met iemand die vertelde dat ze zo blij was dat ze de stap had genomen om haar borsten te laten verkleinen, dat was het duwtje dat ik nodig had!

Al 7 jaar geluk van een paar normale borsten, terwijl ik nu al sinds mijn 17e alleen maar ongemak heb… Het liet me eens even stevig nadenken. Helemaal toen ze vertelde dat ook zij 20 kilo overgewicht had moeten kwijtraken.

Ik besloot ervoor te gaan en meldde me aan bij Weight Watchers. Inmiddels ben ik 12 weken bezig en dik 11 kilo kwijt, ik heb de voorwaarden voor een borstverkleinende operatie uitgezocht…

In principe ben ik er al klaar voor want mijn BMI is inmiddels lager dan 30…

Maar het afvallen gaat me zo goed af dat ik nog even doorga! Ik kan het en ik vind het niet erg, ik eet goed en lekker en gun mezelf soms ook een dagje snaaien. Ook dat is een overwinning want ik heb de neiging om obsessief te zijn 😛 Iets met autisme enzo…

Ik startte met een gewicht van 113 kilo en ik heb een streefgewicht wat hier ver onder ligt 😉

Of ik mijn streefgewicht ga halen? Ik weet het nu nog niet, wat ik in ieder geval al wel bereikt heb is het vertrouwen dat ik in ieder geval een operatie kan ondergaan om borsten te krijgen waar ik niet ongelukkig van ben!

Dat is al pure winst, een klein duwtje van een onbekende op social media… Ik had het nodig om te gaan investeren in een stukje extra gezondheid.

Bonsje.

Eén gedachte over “Een duwtje in de rug

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: