Luisteren naar mezelf… Ik ben er super slecht in!

Al heel lang gaf mijn lijf aan dat het niet goed met me ging, mijn lichaam gaf de signalen maar ik luisterde niet. Terwijl ik toch eigenlijk beter zou moeten weten, dit is niet mijn eerste depressie 😉

Als ik terug kijk op facebook, zie ik dat ik heel vaak ziek ben. Verkoudheidjes, misselijk, moe…. Vooral heel erg moe, de hele dag kunnen slapen en dan in de nacht wakker liggen en piekeren.

Piekeren is mijn grootste talent, ik ben een ster in doemscenario’s bedenken 😉 Hele nachten lig ik te malen over alles wat er mis kan gaan in mijn leven, helemaal niet gek dat ik zo moe ben. Als je moe bent kan je minder aan,  pijn word heftiger en alles voelt zwaarder. Ik kan steeds minder, word steeds vermoeider, krijg steeds meer pijn en duik dus de vermijdingsstand in. Ik ga gewoon steeds minder ondernemen, want falen wil ik niet. Als ik niks doe, kan ik ook niet falen 😉 Faalangst is ook zo’n terugkerend dingetje in mijn leven. Niemand heeft zoveel rijlessen gehad als ik, alleen omdat ik altijd vlak voor het rij-examen stopte 😉

Het niets ondernemen kan ik zo goed volhouden dat ik me sociaal compleet afzonder. Ik ben moe, ik wil niet afspreken, als ik buiten loop raken mensen mijn schouder aan. Mensen botsen tegen me op, overal zie ik brandende peuken waar ik tegenaan zou kunnen lopen. Mensen lachen, dat moet haast wel om mij zijn. Mensen kijken, oh jee…wat heb ik nu weer aan of hangt er een stuk uit mijn neus, of zit mijn haar gek? Oh my…iemand vraagt me wat…ik weet vast het antwoord niet, kom laat ik net doen alsof ik ze niet hoor. De telefoon gaat…oh nee, als nu iemand vraagt hoe het gaat moet ik huilen, ik pak gewoon niet op… De vermijdingsstand.

Op een gegeven moment lag ik in bed te twijfelen of ik 112 moest bellen. Ik had pijn op mijn borst en kreeg bijna geen adem, ik was er van overtuigd dat ik dood zou gaan. Op datzelfde moment besefte ik dat ik een paniekaanval had. Paniekaanvallen zijn vreselijk! Je lichaam geeft aan dat je niet naar jezelf luistert en gaat opnieuw opstarten ofzo, zo voelt het in ieder geval. Als je niet weet dat het een paniekaanval is denk je dat je laatste momenten zijn aangebroken. Nu weet ik het en ik weet ook dat het voorbij gaat, dat betekent niet dat ik geen paniek meer heb, het betekent wel dat ik er mee om kan gaan. Ik kies ervoor om een mindfulness oefening te gaan doen, focus op je ademhaling en het gaat voorbij…. je gaat niet dood, niet nu 😉

Ik heb besloten dat ik beter naar mezelf ga luisteren!

Ik mag ‘nee’ zeggen zonder smoes te verzinnen, de waarheid is dat ik niet iedereen tevreden kan houden. Ik ben geen pot nutella waar iedereen zijn boterhammetje mee kan smeren. Ik mag aan mezelf denken en mezelf voorop zetten. Als ik geen energie heb kan ik mensen niet ook nog meer energie uit me laten zuigen…. gewoon ‘nee’ dus.

Ik mag kwetsbaar zijn en ik mag daarover praten, ook als andere mensen daar moeite mee hebben of het niet begrijpen! Zo lang we depressiviteit af blijven doen als zwakte, blijft de schaamte overheersen. Niemand wil zwak zijn, de zwakste overleeft het immers niet in een harde wereld. Depressiviteit is een ziekte, net als kanker en net als longontsteking bijvoorbeeld…. Ik weiger om mijn ziekte te zien als iets waar ik me voor moet schamen, waar ik niet over mag praten. Vorige week kreeg ik negatief commentaar over mijn openheid, ik trok me dit ontzettend aan. Tot ik besloot dat dit misschien mijn doel is. Dat ik de wereld mag laten zien dat ik sterk ben in mijn kwetsbaarheid. Dat ik open mag zijn om begrip te creëren, de angst om eerlijk over jezelf en je gevoel te zijn is niet nodig.

Immers, als we nooit vertellen wat er in ons hoofd leeft, zal niemand het begrijpen. Dan moeten we het helemaal zelf doen! Als je alles binnen houd, krijg je nooit steun van je omgeving. Je lichaam zal dan steeds vaker protesteren. Spanningshoofdpijn, vermoeidheid, kleine verkoudheidjes, zere keel, moeilijk ademen….het zijn allemaal signalen waar je naar mag luisteren. Je lijf fluistert je toe, luister er naar. Je hoofd loopt over, en net als met een emmertje sop moet je het gewoon leeg gooien 😉 Ga praten! met iemand die je vertrouwd, familie of een hulpverlener. Schaam je niet, het is niet erg om zwakte te tonen, je hoeft niet altijd de sterkste te zijn!

Want…we hoeven niet meer te jagen om te overleven. We hoeven niet rond te trekken om een veilige plek te vinden. We hoeven niet altijd maar meer en beter te presteren. We zijn veilig! We mogen praten, we worden beschermd in ons werk als we ziek zijn en soms zit je gewoon prima op de plek waar je zit. Je baantje dat voor een ander misschien te min is, is voor jou prima. Het enige wat je hoeft te zijn is…gelukkig!

En gelukkig kan je pas zijn als je naar jezelf luistert. Jij bent de belangrijkste persoon in jou leven en je mag er zijn, met al je emoties, zwaktes en gekkigheden….God maakte ook jou (en mij). Daardoor ben je waardevol, je hebt een doel in dit leven. Durf dat doel te volgen….

Bonsje