Met een leuke kleine dreumes hier in huis word er veel naar Wordparty gekeken. Omdat wij geen televisie abonnement hebben moet Lieve het doen met Netflix. Maar gelukkig is hier genoeg te vinden voor onze kleine onderzoeker…bijvoorbeeld dus Wordparty. Een informatieve show met babydiertjes die dingen van de grote kinderen leren over normale dingen in het leven, sociale omgangsvormen, woorden en dat alles met heel veel muziek en liedjes. Ons favoriete liedje is ‘Maak geen ruzie’ gelukkig word dat in elke aflevering van 15 minuten wel een keer gezongen 😉

Maar het is ook wel een beetje maf dat we moeten leren om geen ruzie te maken. Van nature ben ik een persoon die conflicten zoveel mogelijk probeert te vermijden. Pick  your battles zeg maar…. Ik hou niet van ruzie, ik hou niet van schreeuwen, ik hou niet van boos zijn en het gevoel wat ik er aan overhoud. Het gevoel dat het misschien wel allemaal aan mij ligt, wat ik anders had kunnen doen en of ik als eerst sorry moet gaan zeggen…zelfs als ik het gevoel heb, dat ik gelijk heb en die ander niet.

Maar ik weet ook dat iedereen zijn eigen waarheid heeft, dat het vaak totaal geen zin heeft om ruzie te maken. Ik probeer altijd de verbinding te zoeken met personen. Dingen waarin we elkaar kunnen vinden, de positieve kant van iemand groter te maken dan de dingetjes die ik minder leuk vind van iemand.

Want als je over alles probeert het met elkaar eens te zijn, krijg je een verrekte lastig leven. Dat is gewoon onmogelijk, natuurlijk is ruzie maken soms ook nuttig maar dat is meestal alleen tussen partners het geval 😉 De lucht word dan weer eens even geklaard omdat ik als veel vrouwen de neiging heb om zaken op te kroppen in plaats van het meteen maar uit te spreken. Ook heb ik weer andere verwachtingen dan een ander.

Als ik bijvoorbeeld aan manlief vraag of hij de zware wasmand voor mij naar boven wil dragen en het antwoord luid ‘dat doe ik zo meteen even.’ Dan is mijn verwachting dat hij binnen 10 minuten gaat staan om dat even te doen… Na een half uur is mijn frustratie dan dusdanig hoog dat ik zelf die zware wasmand wel naar boven sjouw, terwijl manlief verbaasd zegt ‘maar dat zou ik toch doen?’

Zo is iedereen dus verschillend, qua karakter, qua geloof, qua overtuiging en word wie je bent ook voor een groot deel bepaald door waar je wiegje stond. Wie je ouders zijn, de weg die je moet afleggen in het leven en je eigen intelligentie ontwikkeling. Ik heb besloten om ervoor te kiezen om iedereen en hun overtuigingen te respecteren en dat ik het met niemand eens hoef te zijn om deze personen wel aardig te vinden of zelfs lief te hebben.

Zo krijg ik op mijn blog vaak heel liefdevolle, goedbedoelde reacties waar ik persoonlijk niets mee kan. Gewoon omdat ik een andere overtuiging heb, anders in het leven sta en mijn eigen pad wil volgen. Ik kan ervoor kiezen om dat te zeggen, maar ik kan er ook voor kiezen om te beseffen dat deze mensen hun reactie vanuit hun kennis, liefde en wijsheid hebben gegeven. Dat is een veel fijner besef dan te beseffen dat deze mensen het eigenlijk niet met me eens zijn, me proberen om te praten naar hun waarheid of mijn waarheid niet respecteren.

Ik kies ervoor om te geloven dat bijna iedereen het beste met mij voor heeft, en reageert vanuit liefde en goede bedoelingen. Zolang ik dat geloof kan ik mijn eigen pad van liefde kiezen en die ander respecteren in hun mening. Want ik hoef het niet met je eens te zijn om je aardig te vinden. Ik wil liever kijken waar we wel verbinding in kunnen vinden.

Zo kan ik allang niks meer met mijn Calvinistische opvoeding van vroeger 😉 Maar in mijn zoektocht naar verbinding heb ik wel heel veel geleerd van mensen met een andere religie. Zo is Jezus bij de moslims ook een van de belangrijkste profeten maar wat ik niet wist en laatst pas ontdekte. Bij de Boedhisten is Jezus ook een ontzettend gerespecteerd Leermeester, zij geloven dat Jezus de wereld over is gereisd omdat zijn eigen volk niets van hem wou weten. Zij hebben de wijsheden van Jezus dus omarmd…

Terwijl mij vroeger werd geleerd dat alle mensen die een ander geloof hadden dan het protestantisme in de hel zouden komen. Zonde…heel veel dingen waren zonde en door zonde kwam je in de hel. Ik hoor mezelf als kleuter nog tegen een meisje zeggen dat ze in de hel zou komen omdat ze een broek droeg… Achteraf kan ik wel huilen dat kinderen zo gehersenspoeld worden door volwassenen. Zo hard oordelen over een ander…ik wil het niet meer.

Daarom kies ik er ook voor om Lieve op te voeden met liefde als belangrijkste kompas. Geen straf, geen angst, geen eeuwige verdoeming, geen zonde maar gewoon liefde en verbinding.

Als zij zelf oud en wijs genoeg is mag ze vervolgens elke religie kiezen die zij bij zichzelf vind passen zonder dat ik bang ben dat ze in de hel zal komen…ik geloof namelijk niet in straf en ook niet in de hel.

Ik geloof ook niet in ruzie, wil iemand zijn woede tegen mij uiten over iets dan vind ik dat prima…maar als je schreeuwt ben ik snel klaar. Dan mag je tegen mijn rug schreeuwen en negeer ik je verder tot je me op een normale manier aan kan spreken. Want ik ben altijd bereid om een gesprek te voeren en aan te gaan…vraag maar aan mijn oudste stiefkind die na 3 keer tegen me schreeuwen ontdekte dat het veel beter werkte om gewoon een rustig gesprek met me aan te gaan waarin we veel sneller verbinding vonden dan te proberen elkaar te overtuigen van onze eigen waarheid 😉

Bonsje