Vandaag is Lieve alweer 8 maanden, ze is enorm gegroeid en heeft inmiddels al 3 tandjes! Hoewel ik deze fase met tandjes en weer gebroken nachten zwaar vind is er zoveel meer waar ik van geniet. Steeds meer zien wij het karakter van ons meisje en laat ze zien wie ze is, elke dag leren we elkaar een beetje beter kennen. Lieve begint eindelijk te laten zien dat ze mij net zo lief vind als papa en ik geniet daar enorm van.

Ik hou van de blik in haar ogen, die grote blauwe ogen met oneindig lange wimpers…kind je bent zo mooi! Hoe ze lacht, haar gevoel voor humor…keihard lachen als wij boeren, ze is echt een kind van ons 😉 Hoe ze mee lacht als wij ergens enorme pret om hebben.

Ik hou van het gevoel als ze haar armpjes naar mij uitstrekt om opgetild te worden, haar geluidjes als ze in slaap valt. Hoe ze zit te zingen in de box, haar donkere stemmetje. Hoe ze bij elke hap die ik in mijn mond stop haar mondje open doet, als ze haar zeldzame knuffeltjes geeft en tegen je aan komt liggen als je haar nekje kriebelt.

Ik lach me rot als ze in haar kinderstoel zit te eten en aan haar slab begint te trekken als ze genoeg heeft gehad, ‘op’ zegt ze dan met haar eigenwijze hoofd! Ik geniet van haar eetlust, hoe ze bijna alles lekker vind en het liefst van papa’s bord mee eet. Hoe we haar kunnen neppen door haar lepel even over ons bord te laten gaan en haar zo alles kunnen laten eten.

Ik geniet van het feit dat ze bijna net zo goed vooruit kan tijgeren als achteruit, hoe ze de wereld aan het ontdekken is. Dat ze kan klauteren en zich op kan trekken. Dat de hele wereld nog nieuw en magisch is en dat ze het liefst alles zelf wil doen. Dat ze mijn blik zoekt als ze iets spannend vind en de gilletjes van blijheid als ze iets nieuws ontdekt. Dat poes het leukste is hier in huis en dat het arme dier niks van je wil weten terwijl je toch zo je best doet om de aandacht te trekken. Hoe fijn ze het vindt als haar zussen er zijn en de manier waarop ze met papa kan flirten. Ze heeft hem om haar kleine pinkje gewonden…

Ik ben trots op het feit dat ze zo slim is, dat ze dingen zo snel door krijgt. Dat ze dada kan zeggen terwijl ze zwaait en dat ze zo goed aan kan geven wat ze wil. Ik vind het grappig dat ze liever de sluiting van haar speenkoord heeft dan de speen maar als ze slaperig is wel heel snel de speen vind.

Ik ben zo verliefd op mijn eigen kind…ik had me dit niet voor kunnen stellen. Ze is beeldschoon met haar mooie ogen, ronde snoetje, wipneusje en volle mond. Haar blonde haartjes met de dwarse kruintjes waar ze later vast een hekel aan zal hebben omdat haar haar altijd de verkeerde kant op zal vallen. Haar lange vingers en lange benen met kleine voetjes en papa’s tenen. Hoe tenger ze is met toch voldoende spekjes om er gezellig uit te zien…

Kind wat ben je mooi! Ik zal je altijd vertellen hoe mooi je bent, zodat je hopelijk met een goed zelfbeeld de wereld in gaat. Ik zal je steunen en voldoende vrijheid geven om zelfstandig te kunnen worden. Ik zal je vertellen dat je een goede opleiding moet gaan doen en je talenten moet gebruiken om het werk te doen wat je leuk vind, zodat het geen straf is om tot je 80e te moeten werken. Om niet de fouten te maken die je moeder maakte. Maar als je fouten maakt je ook de gevolgen onder ogen moet zien, want van je fouten kan je leren. Ik hoop dat ik je voldoende ruimte kan geven om op je bek te gaan en weer op te staan. Dat ik je de vrijheid geef om over alles te kunnen praten met ons, net zoals je oma dat bij mij heeft gedaan.

Lief kind…hier ben je altijd thuis. Elke avond voordat je gaat slapen zal ik het je zeggen….’papa en mama houden de wereld van jou!’