Inmiddels ben ik vandaag alweer 31 weken en 3 dagen zwanger, het gaat zo snel! Het is alweer een tijdje geleden dat ik over mijn zwangerschap schreef en ik kreeg al wat vragen hoe het gaat 😉 Vandaar dus maar weer even een update.

Na mijn laatste humoristisch bedoelde blog kreeg ik via facebook heel veel leuke reacties maar ook een minder aardige…zoals gewoonlijk trok ik me de minder aardige zo erg aan dat ik er heel even klaar mee was om mijn verhaal te delen met de wereld. Ik zag niet dat de rest van de reacties juist heel gezellig waren en dat de meeste mensen het oppakten zoals ik had bedoeld. De minder aardige dame vond het ook noodzakelijk om me meteen te blokkeren, dat vind ik dan wel weer jammer.

Hoe gaat het nu?

Daar kan ik heel blij antwoord op geven 🙂

Het grote genieten is eindelijk aangebroken!

Aan het begin van mijn zwangerschap moest ik beslissen of ik zou stoppen met mijn antidepressiva, dat leek mij geen verstandige beslissing. Gezien mijn jarenlange verhaal van depressie zag ik het niet zitten om te stoppen met medicatie en weer af te glijden naar een hele duistere plaats in mijn brein. In overleg met mijn behandelend arts besloten we dus om de dosering te halveren, nog steeds behoorlijk ingrijpend en ik heb het ook best even heel zwaar gehad. Psychisch heel onstabiel plus een veranderende hormoonhuishouding 😉 Wat me het meest aangreep was wel dat ik me heel erg zorgen maakte over het feit dat ik mijn kindje verslaafd ter wereld zou laten komen. Weg onbezorgde zwangerschap en genieten werd daardoor best moeilijk. Na maanden hiermee rondgelopen te hebben heb ik besloten om een gesprek aan te vragen bij een gyneacoloog die ervaring heeft met deze problematiek, al snel werd ik uitgenodigd voor een gesprek bij de POP- poli in het ziekenhuis. Daar viel binnen 5 minuten een hele last van mijn schouders! Mijn medicijnen vallen niet onder de varianten die gevaarlijk zijn voor een baby, dat plus het feit dat ik nu een hele lage dosering gebruik maakt dat ze het risico verwaarloosbaar noemen. Ze gaan nu zelfs overleggen of ik eventueel thuis mag bevallen! Ik ben zelden zo blij geweest….

Ook de angst dat het toch niet echt is, dat het mis moet gaan is nu redelijk verdwenen. Door het jarenlange wachten en proberen hebben wij natuurlijk nooit gerekend op een spontane zwangerschap. De overtuiging dat dit kindje toch echt niet voor mij was zat heel diep en ik was ook doodsbang dat ik op elk moment wakker kon worden en zou beseffen dat het allemaal een droom was. Ik voel nu onze dochter steeds sterker worden en dat geeft me elke dag een beetje meer vertrouwen dat ik haar straks in mijn armen mag houden 🙂

We hebben haar kamertje klaar, kleertjes hangen gewassen en gestreken in de kast. De baby uitzet is helemaal compleet en haar wiegje, het wiegje waar ik als baby ook in lag, staat klaar naast ons bed. We zijn klaar voor ons mooie wonder! En het is allemaal zo mooi geworden…’the Mr’, ‘di papa’ heeft het mooiste plekje voor haar gemaakt en we zijn zo trots! Ik ben ook trots op hem, zoals hij altijd voor me klaar staat en het helemaal niet raar vind dat ik om de gekste dingen moet huilen 😉 Dat hij me altijd probeert op te beuren en dat het voor hem nog net zo bijzonder is als toen zijn eerste kind kwam.

Ook heb ik bij de verloskundige aangegeven dat ik een bepaalde persoon niet meer wil zien. Ik kreeg elke keer een invaller bij mijn afspraken en deze mevrouw wilde alles precies doen zoals zij het had geleerd, zonder naar de persoon te kijken. Ze begreep mijn humor niet, zag alleen mijn BMI en besloot dat ik dus wel iets moest mankeren. Ze heeft me helemaal binnenste buiten gekeerd en was ervan overtuigd dat ik zwangerschaps diabetes had. Dit veroorzaakte ook weer behoorlijk wat stress bij mij want ik weigerde om de glucose intolerantie test te doen die zij me perse wilde laten doen. Ik besloot mijn poot stijf te houden en om een dagcurve test te prikken. Met deze test prikte ik keurige waardes, die er op wezen dat ik dus geen zwangerschapsdiabetes heb. Mevrouw besloot dit niet klakkeloos aan te nemen en bleef aansturen op de test met het suikerdrankje. Het enige waarin ik haar tegemoet kon komen was nog een dagcurve test te gaan doen. Bij de geleverde glucose meter zaten dit keer geen naalden dus te test kon ik niet uitvoeren. Na nog een keer gebeld te zijn door haar over het glucosedrankje en een afspraak bij de dietist heb ik aangegeven dat ik alleen nog maar met haar collega wilde spreken. Deze begreep me helemaal, stelde me gerust en maakte de afspraak om bij de laatste echo even naar het buikje van ons kindje te kijken. Als haar buikje dik zou zijn moest ik alsnog even glucose prikken. Daar kan ik dus wat mee! Ik wil niet alleen een BMI zijn, ik wil gewoon beoordeeld worden op feiten. Natuurlijk weet ik dat ik veel te zwaar ben maar niets wees op zwangerschapsdiabetes. Ik ben ook helemaal nog niet veel aangekomen, nog steeds geen 8 kilo 🙂 Bij de echo bleek maandag dat ons kindje keurig gemiddeld is en dat er dus helemaal niets aan de hand is met mij en met haar!

Ook tegen het misselijke gevoel heb ik een oplossing gevonden, ik slik nu gewoon dagelijks een maagzuurremmer en voel me nu hartstikke goed! De bekkenpijn is door een bekkenband en wat duwen door de fysio heel dragelijk geworden en slapen doe ik als een baby nu ik magnesium slik en geen kramp meer in mijn kuiten heb ’s nachts 😉

Kortom….het gaat heel goed! Ik voel me opgelucht en gezond, ik ben klaar voor ons meisje en kan eindelijk genieten van mijn zwangerschap 🙂 En genieten is het…het grote wonder dat in mij leeft maakt me zo trots en blij. Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten terwijl ik het ook wel jammer vind dat het nu nog maar zo kort duurt dat ze in mijn buik zit en nog alleen van mij is 😉

Ik begin me ook mooi te voelen nu mijn buik duidelijk zwanger is en er geen twijfel meer is of ik nu dik of zwanger ben 😉

Het gevoel van leven in je buik is onbeschrijflijk mooi en met niets te vergelijken. Je kindje zien op een echo en beseffen dat ze op papa lijkt is bijzonder en de liefde in je hart voelen stromen zodat je moet huilen van blijdschap is uniek. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik dit mee mag maken!

Bonsje