Hoera! ik ben niet meer misselijk!

Wat was ik bang dat mijn misselijkheid 9 maanden zou gaan duren zeg! Maar sinds de 15e week is de misselijkheid langzaamaan verdwenen. Ondanks een zeer hardnekkige verkoudheid ben ik nu redelijk fit. We zijn zelfs al gezellig een dagje naar babypark Kesteren geweest om te shoppen voor de kleine spruit 🙂 Ik maak graag selfies met mijn groeiende buik 😉

We hebben wat beslissingen gemaakt over de kleur van de babykamer en of we willen weten wat er in mijn buik gebakken word. We denken na over namen…

De babykamer word in ieder geval heel mooi, we kozen voor okergeel met lichgrijs! ‘The Mr’ was nog een tijdje gecharmeerd van lichtgroen maar ik kon hem overtuigen van het mooi van oker, de nieuwste trendkleur voor babies 😉 En dat was te merken bij het babyshoppen, de mooiste items konden we vinden in okergeel! Jammer genoeg was de portemonnee deze maand niet groter maar gelukkig hebben we nog alle tijd om te kwijlen, te kiezen en te kopen 😉

Ook ontdekte ik een te leuke webshop met zwangerschapskleding voor de curvy dames, Yours Clothing! Want wat een drama is het om met maat 48 echt leuke positiekleding te vinden die ook nog geschikt is voor de langere dames. Bij Yours Clothing kon ik kiezen uit mooie items tot maat 64! en ook nog broeken met lengtemaat 36…Deze chick is helemaal happy en heeft een prachtig jurkje besteld wat jammer genoeg nog steeds niet binnen is 😉

Ook hebben wij de vorige week nogal wat verdrietige en angstige momenten gekend.

Donderdagavond kwart over 10 stond er een lijkbleke jongen op ons raam te kloppen, hij wilde wat vragen. Nou schrok ik meteen want je hoort natuurlijk regelmatig de meest vreemde verhalen over hoe mensen inbreken. Ik dus al 112 onder de sneltoets terwijl ’the Mr’ op blote voeten naar de deur liep. Ergens in de verte ving ik het woord ‘kat’ op en ‘sorry’…. Meteen schoot ik overeind, want een uurtje eerder had ik Sloeber nog naar buiten gelaten. Eenmaal buiten zag ik het direct…mijn mooie Sloebertje lag dood op de weg. Terwijl Michel de auto’s tegenhield die hier keihard voorbij scheuren heb ik mijn katje van de weg gehaald. We zijn blij dat die jongen meteen kwam vragen of ze hier hoorde, daardoor konden wij ons meisje heel van de weg halen en goed afscheid van haar nemen. Ze was nog helemaal mooi, alleen haar kopje had een tik gekregen. Ik troost me met de gedachte dat ze op slag dood is geweest en niet heeft geleden. Ik had haar eerder nog haar lievelings laten snoepen, het restje vanille-ijs uit mijn schaaltje 😉 Maar wat is het stil zonder mijn loederpoes! Vrijdagochtend hebben we haar begraven in de tuin, ze mocht nog maar sinds 6 weken naar buiten maar ze was al een echte buitenpoes. We zijn echt intens verdrietig dat haar leven al zo snel moest eindigen, ze was nog maar 2en half 🙁 Ze was echt mijn gekke meisje, de hele dag om mijn benen…wat kan je dan rouwen om een huisdier he!

Vrijdagmiddag kwamen de meiden, die we natuurlijk het beroerde nieuws moesten vertellen. Dikke tranen en heftig verdriet bij die 2, wat bij mij ook weer de nodige emoties teweeg bracht. We moesten ze redelijk snel kalmeren, want een kwartier later moesten we bij de verloskundige zijn. We zouden naar het hartje van de baby luisteren…

Maar welk trucje de verloskundige ook uitvoerde….ze vond geen hartslag! Dikke stress bij mij natuurlijk en de tranen zaten al zo hoog. Meteen werd de afdeling verloskunde in Lelystad gebeld en zijn we met hoge snelheid naar het ziekenhuis gescheurd. Met 2 meiden die eigenlijk hun verhaal nog kwijt moesten, ik dik in de stress want ik dacht mijn kindje kwijt te zijn en Michel die uiterlijk heel kalm bleef maar ook verstijfd van angst was.

Gelukkig bleek in het ziekenhuis dat alles gewoon okee was! Ons kindje is alleen heel beweeglijk… Het was druk rondjes aan het zwemmen en daardoor was het lastig om de hartslag te vinden! Zelf met behulp van de echo- apparatuur was het nog moeilijk om een hartje te horen, zo druk was de kleine… We gaan er maar vast van uit dat we een handenbindertje gaan krijgen 😉

Voor de rest was het gelukkig een rustig en redelijk gezellig weekend al kost het me wat moeite om de stress te laten zakken. Blijkbaar zit de overtuiging heel diep bij mij dat ik geen kindje mag krijgen want ik maak me nog steeds ontzettend veel zorgen dat het allemaal niet zo mag zijn.  Ik probeer oprecht te genieten van mijn zwangerschap maar het besef dat het echt is, kan maar moeilijk landen. Gelukkig voel ik inmiddels af en toe wat beweging! Dat maakt het allemaal wat minder abstract 🙂

Gister hebben we via Marktplaats onze kinderwagen op de kop getikt 🙂 Een prachtige rode Stokke Xplory…ik was er echt helemaal verliefd op en gelukkig gingen de verkopers akkoord met ons bod, want nieuw ligt deze wagen heeeel ver buiten budget 😉 ‘The Mr’ heeft alles al even getest en is helemaal blij met de wandelwagen 🙂

Zo, weer een heel verhaal en weer geen recept 😉 Maar ik eet inmiddels wel weer lekker en kook ook weer graag…het is alleen allemaal nog niet zo supercreatief 😉 Het komt vast wel weer!

Liefs,

Bonsje.