Zoals jullie weten zijn wij (’the Mr en ik) bezig met een IUI traject. IUI staat voor intra-uteriene inseminatie, wat kortweg betekent dat het sperma van mijn man kunstmatig word ingebracht in mijn baarmoeder waar de zaadjes dan zelf hun weg moeten zoeken naar mijn eitje om zo hopelijk een zwangerschap te realiseren. Dit gebeurt in ons geval in een hormoongestimuleerde cyclus, dat betekent dat ik mezelf injecteer met hormonen om zo liefst meer dan 1 eitje te laten groeien maar ook niet meer dan 3.  Tot nu toe heb ik beide keren 1 eitje kunnen produceren en zit ik nu op het wachtbankje van poging 2.

Jullie weten ook dat ik in mijn vorige huwelijk een IVF-ICSI traject heb doorlopen zonder resultaat.

Waar ligt het dan aan dat wij geen kindjes krijgen?

Niet aan mij en ook niet aan ’the Mr’, wij hebben gewoon een beetje pech. Ik heb fysiek geen belemmeringen die een zwangerschap tegen zouden houden, ik heb een keurige cyclus en ben hormonaal en lichamelijk volmaakt gezond (op die rottige rotschouder na 😉 ) ’the Mr’ produceert ook nog steeds zaadjes van prima kwaliteit.

In dit IUI traject proberen we de best mogelijk omstandigheden te creëren om een zwangerschap mogelijk te maken. We moeten alleen blijven beseffen dat kinderen krijgen een wonder is. Iets minder dan de helft van de stellen die bezig zijn met IUI word niet zwanger. Voor hen is de optie dan om verder te gaan met IVF. Voor mij bestaat die optie niet meer, ik heb mijn 3 pogingen al gehad. Zelf betalen zit er zeker niet in omdat het ongeveer 2000 euro per poging kost en die hebben we simpelweg niet. Ook was ik zeker niet van plan om dat trauma nog een keer mee te maken.

Sommige mensen kiezen voor een draagmoeder, ik weet dat ik dit niet zou kunnen maar ik heb respect voor alle stellen die dit traject kiezen. En al helemaal voor de draagmoeders! Het is immers mijn grootste wens om een kindje in mijn buik te voelen en deze vrouwen geven dit na de bevalling aan de wensmoeder. Een ongelooflijk liefdevol geschenk!

Vrouwen die vervroegd in de overgang zijn en geen eicellen meer hebben of van slechte kwaliteit, kunnen kiezen voor een donoreicel. Dit is vaak een lastig traject, want niet iedereen staat te springen om eicellen te doneren natuurlijk. Dit valt ook onder de IVF behandelingen, ik heb dit gelukkig niet nodig omdat mijn eitjes prima van kwaliteit zijn en ik heb er meer dan genoeg 😉

Voor de mensen die helemaal zijn uitbehandeld en die een dikke portemonnee hebben ligt er dan nog de weg naar adoptie. Dit is voor ons geen optie omdat ’the Mr’ natuurlijk al 3 mooie dochters heeft 🙂 Ik heb mezelf ook nooit gezien als adoptiemama.

Hoe ver ga ik dan?

Nou, dit is het laatste wat ik doe!

Ik maak deze IUI behandelingen op met hopelijk een mooi resultaat. Ik kijk wat ik psychisch aan kan en word het me te veel? Dan stoppen we….

Ik ga niet alles op alles zetten, ik kom er wel. Ik zoek geen draagmoeders, geen donoreitjes en geen adoptieproces 🙂

Ook zonder eigen kind ben ik gelukkig. Ik heb de liefde gevonden en heb 3 fantastische stiefdochters waar ik onnoemelijk veel van hou. Mijn leven is mooi…

Bonsje.