Ken je mij?
Ken je mij, wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij, wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Dit liedje van Trijntje Oosterhuis vind ik zo mooi! En de tekst raakt me elke keer….
Ik blog, ik ben actief op social media, ik laat veel van mezelf, mijn leven en mijn persoonlijkheid zien.
Sommige mensen zouden die keuze niet maken, zij verwonderen zich over mijn keuze om dat wel te doen. Zij laten weinig van zichzelf zien, ze lezen en kijken wel met mij mee….
Ze denken doordat ik veel laat zien, te weten wie ik ben 🙂 Ze denken dat ze me kennen….
Maar ik laat maar zoveel zien als ik wil dat mensen mogen zien….
Mensen zien niet al mijn geluk, mijn donkerste gedachten, onze sores, onze zorgen, ons plezier, onze levensvreugde, onze ruzies, onze relatie, ons leven….
Wij laten een stukje zien, dat ene stukje waarin we willen delen.
Ken je mij? Wie ken je dan?
De persoon die mij na mezelf het beste kent is mijn echtgenoot. Hem maak ik deelgenoot van mijn diepste gedachten en verlangens. Met hem maak ik ruzie, met hem geniet ik, met hem leef ik, ik huil met hem, ik vrij met hem, ik erger me aan hem en hij ergert zich aan mij….We bedanken elkaar voor kleine dingen omdat we nog steeds onze waardering voor elkaar willen uiten. Wij zien elkaar niet als vanzelfsprekend. Wij kiezen ervoor om niet alles te laten zien 😉
De persoon die mij na mijn echtgenoot het beste kent is mijn moeder… Zij vormde mij, staat altijd voor me klaar, geeft me wijze raad en verwondert zich over mij…Ik bewonder haar, verwonder me over haar en erger me soms aan haar…dat is nou eenmaal zo met moeders 😉 Boven alles hou ik van haar! Ik kies ervoor om dat aan haar persoonlijk te laten zien, dat deel ik niet op social media…
Mijn vader…eigenlijk wist ik nooit of hij mij goed kent. Hij is net als ik een persoon die veel en graag praat maar we laten niet het achterste van onze tong zien. Steeds vaker merk ik dat mijn vader mij wel kent, dat hij mij ziet… Hij leeft met me mee zonder dat overdreven te laten merken. Een klein prive berichtje op voor mij belangrijke momenten, een mooi liedje dat hij mij laat horen, een mooie tekst…hij laat zien dat hij me begrijpt. Ik verwonder me over hem, ik bewonder hem, hij blijft die sterke, stoere va waar ik vroeger mee wou trouwen. Ook zie ik nu ik volwassen ben steeds vaker dat hij ook een kwetsbaar en mooi mens is… en boven alles…. ik hou van hem!
Wie kent mij nou het best?
Ikzelf?
Nee, eigenlijk ook niet 😉
Ik groei elke dag… Ik verander en ik leer.
Ik ben niet de persoon die ik gister was….
Ken je mij, wie ken je dan?
Bonsje.
14 gedachten over “Ken je mij?”
Wat mooi Bonsje. Ik ga dat liedje nu meteen eens opzoeken want ik kende het nog helemaal niet.
Fijn dat je bij je man zo jezelf kunt zijn!
Mooi Bonsje. Met schrijven kun je eigenlijk laten zien wie jij wilt laten zien. Of dat echt is? Dat weet alleen jij. Xx
?
Heel mooi stukje 🙂 Ik kan me er helemaal in vinden.
En om je vraag te beantwoorden: nee, ik ken je niet persoonlijk. Ik ken je van je leuke en lekkere recepten, hilarische foto’s (al dan niet met The Mr.), je beginnende hardloopcarrière (heldin!) en je kwetsbare stukjes die je durft te delen over je/jullie grote wens.
lief Jeroen! Wij kennen elkaar idd alleen online…ik hoop dat contact ooit live te gaan doen 🙂
Dat gaat zeker goedkomen Bonsje 🙂
Mooi Bonsje, herkenbaar.
Dankjewel!
Ik deel eigenlijk heel weinig van wie ik echt ben op internet. Wel veel van wat ik echt denk 🙂
Mooi geschreven. Ik sta er eigenlijk precies zo in als jij!
Van jou denk ik te weten dat je een vrolijke frans bent 😉 Maar ik werd vorige week echt geraakt door een reactie van iemand op insta. Ze zei me niet te kennen maar wel alles van me te weten…..Daarom dit stukje, want wat ken je nou iemand helemaal?
Ik citeer zei een oud collega van mij altijd en ik citeer nu ook maar even: “Ze zei me niet te kennen, maar wel alles van me te weten.”
Zo’n reactie zegt meer van het niveau of juist het gemis van niveau van diegene dan dat jij je daardoor moet laten raken.
Het getuigt van geestelijke groei om je goed te voelen om wie je bent en om je niet door zo’n mens zonder empathisch vermogen en zonder enige competentie van zelfreflectie uit het veld te laten slaan.
Als je in staat bent zo’n geweldig stukkien te schrijven over jezelf en anderen zou het niet onwijs zijn daar je ver boven verheven te voelen en dat is in dit geval geen arrogantie…maar ja helaas zijn ongevraagde adviezen het advies van degene die ze geeft en niet van jezelf.
Maar misschien toch iets om over na te denken?
Je bent een mega kerel ? ik vind het tof dat je mijn stukkien geweldig vind. De opmerking van die persoon gaf mij ook weer inspiratie om dit te schrijven en ik hou van inspiratie….
Top stukje.
Dank je wel lieve vrouw!