Ik had voor vandaag al een heel verhaal klaar totdat ik net achter mijn laptop kroop en facebook opende…. Ik kijk naar mijn scherm en een uitspraak van Mark Twain knalt van mijn beeldscherm zo mijn ziel in! Paul van de leuke blog early up and running had deze afbeelding gepost en confronteerde mij onbedoeld met mijn eigen zwakte. Ik kan geen ‘NEE’ zeggen 😉

Ik ben te lief voor anderen, draag de wereld op mijn rug, wil voor iedereen klaar staan, altijd helpen…..en dat kan ik niet!

Ik loop heel vaak , heel hard tegen mijn eigen grenzen aan, dan ben ik op, ik kan niet meer. Maar gewoon nee zeggen… dat durf ik niet… Ik ben bang dat mensen me dan niet meer lief vinden, dat ze me egoïstisch vinden. Dus ik verzin een smoes 🙁 heel dom van mij want ik moet het inderdaad allemaal maar onthouden 😉 en omdat ik een beetje een dom blondje ben… je raad het al, ik bevind me nog wel eens in een ongemakkelijke situatie waarin ik me in allerlei bochten moet draaien. Als ik gewoon eerlijk was geweest had ik dat niet hoeven doen.

Waarom is nee zeggen zo moeilijk voor mij (ons)? Elk mens heeft toch zijn eigen grens en die ligt voor de een wat verder als de ander. Ik bloei op als ik iets voor een ander kan doen, het geeft me energie en een doel. Maar vaak gaat die ander (onbedoeld) over mijn grens heen, ik word geclaimd of ik voel me verplicht… en niets is erger dan MOETEN. Ik hou niet van moeten, ik word er onrustig en opstandig van, ik wil het dan niet meer. Dus verzin ik smoezen om onder het moeten uit te komen, kleine leugentjes maar nog steeds een leugen en ik hou niet van liegen.

Waarom word egoïsme als iets negatiefs gezien? Als ik er over nadenk is egoïsme een heel gezonde eigenschap, het zorgt er voor dat je als eerste goed voor jezelf zorgt. Eigenlijk is dat ook je belangrijkste taak, goed voor jezelf zorgen. Als je dat niet doet loop je leeg, je word ziek, je hoofd raakt op. Ik word wel eens als egoïstisch bestempeld door mensen terwijl ik zelf ervaar dat ik anderen juist te veel van mezelf geef. Dit geeft me dan ook weer een rotgevoel, ik weet dat de wereld niet om mij draait maar mijn wereld draait wel om mij. Dat is niet negatief, het is gewoon mijn wereld. Iedereen leeft toch een beetje in zijn eigen wereldje, je eigen bubbel met je eigen gevoel, normen en waarden, en wensen. Daar is niks mis mee! Met al deze bubbels vormen wij de samenleving waarin iedereen zichzelf zou mogen kunnen zijn. Jammer genoeg kan dit tegenwoordig in deze harde maatschappij juist meestal niet. Je moet conform zijn aan de rest… maar ik heb daar een beetje moeite mee, ik loop altijd net buiten de gebaande wegen. Ik voel me niet thuis in deze maatschappij 🙁

Deze week werd ik vergeleken met een paradijsvogel, ik vond dat wel een tof compliment 😉 De persoon die dit zei vond dat ik een mooie,pure en zorgzame, moederlijke energie uitstraal. Ik wil zorgen voor anderen en heb het beste met iedereen voor. Ik verwacht ook dat iedereen dat andersom ook met mij heeft en dat is niet altijd zo, dat kan ik niet handelen en ik word daar dan ook ontzettend verdrietig van. Ik ga in mijn hoofd zitten, ik pieker en denk wat ik toch fout doe. Eigenlijk doe ik niks fout, ik ben gewoon mezelf en heb het beste met iedereen voor. Ik moet alleen leren dat dat niet altijd ook voor de ander geld, ik moet onderscheid leren maken tussen mensen die goed voor me zijn en me dus mooie energie geven en de mensen die misbruik van mijn goedheid willen maken. Die mag ik vermijden, ik mag mijn stekels uitzetten en ze van me weg houden 😉

Ik durf niet gewoon te zeggen dat ik ergens geen zin in heb, maar eigenlijk heeft iedereen wel eens geen zin. Dat is heel normaal en menselijk en toch…niemand durft er eerlijk over te zijn. Ik bewonder de mensen die dit gewoon kunnen, eerlijk zijn over het gewoon geen zin hebben en daar niet omheen draaien. Al kan ik op het moment zelf wel eens denken “nou jaaaa zeg!” , het is wel een gave en ze zijn wel eerlijk!

Ik ga het eens proberen, gewoon zeggen ik heb geen zin, ik wil niet, of ik ben gewoon even leeg en moet eerst opladen. Want ik ben niet zo sociaal als ik lijk, ik ben het liefst alleen en ik wil niet altijd praten. Ik praat hier al zoveel 😉 Ik wil kunnen kiezen voor gezelschap van de mensen die ik leuk en lief vind zodat ik ook het beste van mezelf kan geven. Want dat verdienen zij ook, het beste wat ik ze kan geven is mezelf, een eerlijke Bonsje die goed in haar velletje zit.

Mensen die ik leuk en lief vind, willen jullie ook gewoon eerlijk zeggen als je even geen zin hebt in mij?

Bonsje.