Urkers zijn leuke, gezellige, zorgzame en bijzondere mensen. Ze delen veel over elkaar en met elkaar maar dingen die lastig zijn om over te praten, die houden we liever stil. Dat heb ik gemerkt toen ik ging bloggen, over infertiliteit en over depressie. Heel veel prive berichtjes heb ik gekregen, van mensen die vonden dat ik mijn leven op straat gooide, tot mensen die zich gesteund en minder eenzaam voelden. Voor die laatste groep mensen schrijf ik dus ook,…
Meestal denk ik er niet over na maar soms besef ik dat ik dankbaar mag zijn dat ik geboren ben in het nest waarin ik op mocht groeien. Van huis uit zijn wij opgegroeid met het christelijk protestantse geloof. Vroeger bij een kerkelijke gemeente waar ze wat strenger in de leer waren en later bij een kerkelijke gemeente met een wat meer evangelisch en vrijer karakter. Bij die laatste voelde ik me het meeste thuis, vooral omdat ze als stelregel…
Hoe gaat het met je? Een vraag die vaak gesteld word uit gewoonte en beleefdheid, maar waarop maar weinig mensen een eerlijk antwoord verwachten. Inmiddels geef ik ook geen eerlijk antwoord meer. Gewoon omdat mijn priveleven niet iedereen aangaat maar ook omdat mensen het ongemakkelijk vinden dat ik zo vaak het eerlijke antwoord geef. Ze hadden dat dan niet verwacht… Hoe gaat het met je? Ja, wel okee…en weer door, je bent beleefd geweest en je hebt je sociaal aanvaardbaar…
Laatst schreef ik op verzoek een gastblogje voor een website voor en door Urkers. http://www.villagemoms.nl/village-guests/identiteitscrisis/ Met een grote grijns, een flinke pot zout en wat zelfspot heb ik dit blogje geschreven, ik kreeg ook hele leuke reacties. Maar via Instagram kwam ik een reactie tegen van iemand, waar ik eigenlijk een beetje om moest lachen. Haar woorden? “Je bent een echte vreemde, niks van Urk willen weten maar er wel de kasten leegvreten.” Eerlijk is eerlijk, ik heb online al eerder…
Lieve Elfie, Mag ik je zo noemen? We kennen elkaar natuurlijk niet maar ik bewonderde je al een tijdje, om eerlijk te zijn was je een groot voorbeeld voor me! Ja, ik was een beetje een fangirl. Je scherpe pen, rake humor en je talent om te schrijven, al die dingen wil ik ook graag hebben. Schrijven is namelijk ook mijn passie. Maar vorige week heb je me zo teleurgesteld, mijn girlcrush was in een keer voorbij. In plaats daarvan…
Wat is het lang geleden dat ik hier iets schreef! Dat heeft natuurlijk zijn redenen en zonder teveel uit de doeken te doen wil ik jullie even vertellen wat er aan de hand is. Ik ben begonnen met therapie. Zoals jullie wel weten en gelezen hebben ging het niet zo goed met me, ik stond al een tijdje op de wachtlijst voor therapie en er gebeurde maar niks. Totdat ik weer bij de huisarts belande met vage klachten en zij…
Lieve is een heel ondernemend meisje en vliegensvlug, dit levert regelmatig een stressmomentje op omdat ze alles wil. Pakken, spelen, eten, drinken, kijken, praten alles tegelijk. Koffie drinken met Lieve in de buurt is een hele onderneming net als eten…ze is gewoon ontzettend druk. Heel vaak is dat ook hilarisch en soms is het niet zo leuk…. Vandaag was het best wel een beetje vies 😉 Ze heeft een ontzettend goede stoelgang en kakt dus zo’n 4 a 5 keer…
Vandaag is Lieve alweer 8 maanden, ze is enorm gegroeid en heeft inmiddels al 3 tandjes! Hoewel ik deze fase met tandjes en weer gebroken nachten zwaar vind is er zoveel meer waar ik van geniet. Steeds meer zien wij het karakter van ons meisje en laat ze zien wie ze is, elke dag leren we elkaar een beetje beter kennen. Lieve begint eindelijk te laten zien dat ze mij net zo lief vind als papa en ik geniet daar…
Als ik mijn ogen sluit om te gaan slapen zit ik er weer middenin. Ik zie het rode licht weer knipperen, ik zie de kamer volstromen met mensen. Ik lig weer op dat bed, de adrenaline giert door mijn lichaam. Ik hoor weer de geluiden, voel weer de paniek. We racen weer door de gang naar de OK en ik hoor weer iemand aan Michel vragen of hij echt zijn telefoon bij zich heeft. Ik denk aan mijn moeder, ze…
Als je moeder word is het leuk om andere moeders te volgen op Instagram, even tijdens gestolen momentjes van rust rondscrollen en je vergapen op de mooiste mama’s en kindjes. Ik volg best wel veel jonge mama’s en bij mij komen steeds meer vraagtekens tijdens het scrollen, want… Hoe kan het dat hun kindjes zo mooi schoon zijn?! Mijn kind is binnen 5 minuten na het aankleden al een grote plak en kleefbende. Er zitten fruitvlekken in haar kleren, fruit…
Sinds ik een kind heb vraag ik het mezelf regelmatig af, “mag dat wel?” Want ondanks het feit dat ze nog steeds in leven is en heel gezond oogt werd er geen gebruiksaanwijzing meegeleverd. Alles moet je zelf uitvinden, soms met tranen, soms gierend van het lachen en soms met heel veel frustratie. Toen ik nog zwanger was werd ik al lid van een groepje op Facebook met allemaal dames die rond dezelfde tijd uitgerekend waren. Ik las gezellig mee…
Ik ken een klein meisje, laten we zeggen van een jaar of 5. Dit kleine meisje is elke dag bang, bang voor de wereld, bang voor het leven, bang voor grote mensen. Bang om pijn te hebben, bang om niet gehoord en begrepen te worden. Daarom word dat kleine meisje heel vaak boos, omdat boos zijn groter voelt. Of het meisje maakt grapjes als ze zich ongemakkelijk voelt, over poep en pies en dan moet iedereen lachen. Dat voelt goed…
Zo’n 3 keer per jaar zwicht ik voor de verleiding… In de supermarkt laat ik zo’n gele felgekleurde zak met chocolade bolletjes in mijn kar vallen. Motivatie in mijn gedachten…ach, voor een keer moet het kunnen. ‘The Mr’ vindt ze zo lekker, je word niet dik van een keer snoepen…. Inderdaad, ’the Mr’ vindt ze heerlijk en ’s avonds beland de zak tussen ons in op de bank bij een spannende serie. Gedachteloos laat ik mijn hand in de zak…
Een uitspraak die ik in mijn jeugd vaak hoorde en die ik nu pas echt begrijp. Want iedereen heeft zijn of haar eigenaardigheidjes en ik heb er best nog wel wat 😉 Dingen waar ik me voor schaam, dingen waar ik zelf het meeste last van heb en dingen waar ik heel hard om kan lachen. Eigenlijk is iedereen een beetje gek en bestaan ‘normale’ mensen gewoon niet, of het is normaal om een beetje gek te zijn…het is maar…
Vandaag is het Thanksgiving day in Amerika, een dag waarop je denkt en benoemd waar je dankbaar voor bent. In de kerk vieren we ook elk jaar dankdag, dankdag voor de visserij en buiten Urk dankdag voor de boeren. Maar het idee van een dag dat je benoemd waar je dankbaar voor bent vind ik wel mooi, want hoewel ik het prachtig vind dat het goed gaat met de visserij en dat wij in Nederland genoeg eten hebben zijn er…