Kom zoals je bent

Kom zoals je bent

Meestal denk ik er niet over na maar soms besef ik dat ik dankbaar mag zijn dat ik geboren ben in het nest waarin ik op mocht groeien. Van huis uit zijn wij opgegroeid met het christelijk protestantse geloof. Vroeger bij een kerkelijke gemeente waar ze wat strenger in de leer waren en later bij een kerkelijke gemeente met een wat meer evangelisch en vrijer karakter.

Bij die laatste voelde ik me het meeste thuis, vooral omdat ze als stelregel hebben dat je welkom bent zoals je bent. Iedereen is welkom bij God, God kijkt niet naar je kleren, je uiterlijk of het feit dat je panties draagt of met blote benen in de kerk komt. God ziet jou zoals je bent.

Dat is dus precies zoals ik opgevoed ben, ik mag zijn wie ik ben en ik ben okee zoals ik ben. Vanaf dat ik een iniminie Bonsje was loop ik namelijk al graag naast de gebaande wegen, ik zoek het zelf wel uit! Ik bepaal graag zelf mijn weg, zonder vaste regels van andere mensen. Mijn ouders hebben dit lateng gaan en zelfs aangemoedigd, waar ik van anderen bijzonder veel commentaar kreeg op mijn keuzes.

Zo heb ik heel veel afkeuring mogen ontvangen over mijn uiterlijk, mijn lippen waren te vol, mijn ogen waren spleetogen, mijn haar was saai, ik had een onderkin, ik was te mager, mijn benen waren te dun, mijn rokken te kort, mijn haar te kort, mijn oorbellen te lang, mijn kleding te anders, mijn make up te aanwezig, mijn nagellak niet van de goede kleur….

Mijn ouders trokken hun schouders op en zeiden ‘laat maar gaan’. Wetend dat ik mijn weg naar volwassenheid zelf moest vinden en beleven. Zelf mijn fouten moest maken en op mijn bek gaan om te leren van het leven.

Zij wisten wat ik nu pas leer, ik ben geboren als een 10 en ik zal nooit minder worden! Bij hun mocht ik zijn zoals ik ben, met al mijn fouten en eigenaardigheden. Want voor hun was ik altijd al die 10, hun dochter waar ze onvoorwaardelijk van houden.

Jammer genoeg heb ik vroeger meer geluisterd naar de mensen die iets van me vonden en die overtuiging over mezelf ook overgenomen. Maar gelukkig leer ik nu wat mijn ouder altijd al wisten, ik mag zijn wie ik ben en komen zoals ik ben.

Zo werd mijn vader gister bevestigd als ouderling in de kerk waar ik graag kom, omdat ik welkom ben zoals ik ben. Een bijzonder en feestelijk, plechtig moment. Een moment wat wij samen als familie wilden vieren, zelfs mijn lief was mee. Want ondanks zijn keuze om niet te geloven is hij welkom zoals hij is. Bij ons thuis in de familie maar ook in de kerk, daarom is hij er bij belangrijke gelegenheden altijd bij. Welkom zoals hij is en hij komt zoals hij is.

Omdat het een feestelijk moment was wat gevierd mocht worden en ik in grote groepen toch altijd wat onzeker blijf over mijn uiterlijk had ik goed nagedacht over mijn kleding deze mooie dag. Ik wilde mijn vader en mezelf trots maken. Ik koos voor een outfit die ik samen met mijn jongste zusje had uitgekozen en kreeg dan ook een goedkeurende knipoog van haar. Meteen voelde ik me mooi, zeker en welkom.

Tot het moment na de dienst, waarom we als gemeente naar buiten liepen om de vertrekkende ambtsdragers te bedanken voor hun inzet en de starters veel succes te wensen bij hun belangrijke taak. Ineens hoor ik ‘Heb je je pyjama vandaag maar aangehouden?’ Een beetje verbluft over deze in mijn ogen niet zo sociale vraag, waarvan ik besefte dat het een grapje was heb ik maar een grapje terug gemaakt. Dat de pyjamabroek alleen al zo duur was dat ik het jasje erbij maar had laten hangen…. Toch kwam het weer binnen, ik weet dat ik niet alles binnen moet laten komen maar heel even voelde ik me weer niet welkom zoals ik was….

Maar gelukkig, thuis waar de champagne open werd gemaakt hoorde ik er weer bij zoals ik was. Welkom om wie ik ben, hoor ik erbij zoals ik ben en wist ik het weer….

Kom zoals je bent, je bent geboren als een 10 en je zal nooit, nooit minder worden! God heeft ons allen wonderlijk gemaakt, met onze eigen karakters, waardevolle eigenschappen en het lichaam en uiterlijk dat bij ons hoort…en zoals ik geleerd heb maakt God geen fouten. Ik ben wie ik ben.

Bonsje.

Reageren is niet mogelijk.
%d bloggers liken dit: