Ik ben gepest, als kleuter, als kind en als puber. Het pesten begon op de kleuterschool en hield niet op…Nu als volwassene voel ik me nog steeds machteloos, onzeker en altijd angstig.

Het begon klein… Ik was lang, dun en slungelig. Ook heb ik heel lang in bed geplast, dit tot mijn eigen wanhoop en schaamte en wanhoop van mijn moeder. Ooms die er grapjes over maken, terwijl je schaamte al zo groot is, ik werd alleen maar onzekerder. Ik kon er immers niets aan doen! Als ik het had kunnen stoppen had ik dat direct gedaan…

Het pesten ging eerst over mijn uiterlijk, ik had als kind lange spillebenen (welk kind niet?!) augurkenprikkers had ik volgens iemand, dit was natuurlijk enorm grappig en daarom aanleiding om het me elke keer onder de neus te wrijven. Hoezo zou het toch komen dat vrouwen zo onzeker zijn over hun uiterlijk?! Op school was het de grap van de dag om me langpootmug te noemen….

Ik kon als kind ontzettend goed leren, ik hoefde eigenlijk niks te doen om hoge cijfers te halen. Ook dit was aanleiding om me te pesten, stuudje werd ik genoemd en automatisch werd ik buitengesloten. Zonder mijn nichtje had ik de basisschool niet overleefd, zij had een enorme hekel aan onrecht en knokte regelmatig voor me.

Rond mijn elfde was ik zo depressief dat ik mijn haren begon uit te trekken… Net als elk kind wilde ik er graag bij horen. Het lukte me niet, door mijn rustige houding en hoge cijfers was ik geliefd bij leraren. Als je het lievelingetje van de meester bent, ben je de sjaak bij de kinderen. Ik kreeg door het vele trekken aan mijn haar natuurlijk kale plekken op mijn hoofd. Hierdoor werd ik nog onzekerder….

Ik kreeg al vrij vroeg borstjes en had natuurlijk de dikste tetten van de klas… hoe fijn kan het leven zijn he 😉 Op de basisschool was iedereen nog plat en ik droeg een bh! Thuis werd er leuk mee omgegaan en kon ik trots zijn op mijn volwassen wordende lijf… buiten de deur was het echter een iets ander verhaal.

Wat was ik blij toen ik eindelijk naar het voortgezet onderwijs mocht! Ik kwam in de brugklas op Havo/Vwo niveau. Maar als ik gedacht had dat het pesten hier zou stoppen??! Blijkbaar stond het op mijn voorhoofd geschreven: Dit kind is bang en onzeker, pest mij!

Op Urk zou je verwachten dat meiden die vanuit de kerk rokken moesten dragen niet gepest zouden worden met die rok… de realiteit was anders. Het maakte niet uit hoe leuk mijn kleding was, altijd was er iets om me over af te zeiken.

Mijn onzekerheid probeerde ik te verstoppen achter een laag make up. Mijn kale plekken door het haren trekken probeerde ik ook te verstoppen. Mijn angst probeerde ik te maskeren door een rechte rug te trekken. Al deze dingen bleken niet te werken… Nu werd ik arrogant gevonden, grooze (arrogante) werd me nageroepen, ze moesten eens weten! De meiden die dit deden vonden het enorm grappig om dit overal en in elke situatie te doen.

Door de stress kon ik me slecht concentreren en ik deed steeds minder op school en aan mijn huiswerk, elke keer ging ik met de hakken over de sloot net over naar het volgende jaar. In drie Havo deed ik uiteindelijk niets meer en kreeg ik black-outs tijdens repetities en tentamens. Ik mocht niet over naar 4 Havo… Wat ik met de onvoldoendes die ik had ook best logisch vond. Ik weet dat mijn ouders enorm teleurgesteld in me waren en dat deed verrekte veel zeer. Ik verstopte mezelf achter een boos gezicht en dwarse houding. Als ik net doe of het me niet kan schelen, geloven zij het misschien ook.

Ik mocht door naar Mavo 4, het eindexamenjaar.

Dit was het ergste schooljaar van allemaal. Een meisje had het op me voorzien en omdat zij behoorlijk populair was deed de rest vrolijk met haar mee. Ze begonnen me zelfs slet te noemen, want niemand zou iets met me willen….daar zou ik te lelijk voor zijn. (snap jij het? ik niet zo goed maar vooruit) Dit loeder heeft enorm veel invloed op mijn verdere leven gehad. Ik heb haar waarheid aangenomen, dus ik was te lelijk om ooit iemand te vinden. Zelf nu we allebei volwassen zijn,kijkt ze nog naar me alsof ik iets smerigs in haar blikveld ben.

Mijn vader is leraar op een andere afdeling van de school waar ik op zat, zijn leerlingen waren allemaal jongens. Zij vonden het grappig om mij te pesten met de bijnaam van mijn vader (banaan) Het was helemaal grappig om keihard over straat te roepen dat ik mezelf zou bevredigen met bananen. Onschuldig pubergedrag zou je denken…maar niets is minder waar! Deze roddel nam vaste vormen aan en terwijl ik nog nooit een vriendje had gehad of zelfs maar had gezoend, kreeg ik de reputatie van hoer aangemeten.

Omdat mijn kale plekken weer iets waren aangegroeid en het nieuwe haar uit begon te steken, besloot ik mijn haar kort te knippen. Man, wat voelde ik me goed dat ik die plekken niet meer hoefde te verstoppen! Jammer genoeg was ik de enige in mijn jaar met kort haar….jullie raden het vast al wel 😉

Mijn examen haalde ik vlekkeloos en omdat ik het niet zag zitten om nog langer naar school te gaan en weer herhaling vrezend, besloot ik om te gaan werken. Mijn nichtje ging in de vis en omdat ik me sterker voelde bij haar in de buurt, ging ik daar ook werken.

Al in de eerste week begon het gedonder….

Ik was er zo klaar mee! Ik heb van me af lopen schreeuwen, zo hard dat het echt niet fraai was. Daarmee heb ik in ieder geval op de meeste mensen daar indruk gemaakt. Het pesten stopte, maar het roddelen begon…

Zo ben ik ongeveer 50 keer zwanger geweest, heb ik regelmatig een baby laten aborteren, had ik seks met ongelooflijk veel mannen….Als alles waar geweest zou zijn, was ik nu nog bezig! Het beroerde was alleen dat urk zelden iets in je gezicht zegt, de verhalen kwamen altijd iets eerder bij mijn ouders en familie aan dan bij mij.

Als ik over straat liep zag ik de mensen over me kletsen. Zelfs mensen die me niet kenden hadden het over me. Ooit zat ik op een terras met wat vrienden. Een meisje kwam erbij zitten, “weet je wat die slet van de banaan nu weer heeft gedaan?” dus ik vroeg haar wat ‘die slet’ had gedaan… een spannend verhaal volgde waarop ik haar naar haar naam vroeg. Daarop wilde zij natuurlijk ook mijn naam weten 😉 Ik denk niet dat ze ooit nog over mij gekletst heeft…

Vriendjes had ik niet zoveel, mannen voelden zich bedreigd door de roddels. Uit onzekerheid en de behoefte om bij iemand te horen liet ik me met mooie praatjes uit mijn broekje kletsen, er werd misbruik van me gemaakt. Ik hoop dat de mannen die mijn trots elke keer opnieuw afbraken, zich nu bewust zijn van wat ze deden. Alle mannen die het recht namen om mij ongewenst aan te raken…zijn jullie trots op jezelf?

Uiteindelijk kwam ik iemand tegen die mij geweldig vond! Dit voelde zo goed dat ik er in mee ben gegaan. Natuurlijk was dit gedoemd te mislukken met een scheiding tot gevolg.

Weer was ik het gesprek van de dag.

Wat heeft dit alles mij gebracht?

Dat ik als volwassen vrouw altijd bang ben, ik ben onzeker en ik durf niet meer over straat. Als ik mensen zie lachen of praten, denk ik dat ze mij uitlachen. Altijd vraag ik me af wat er mis is met mij. Ik kan mezelf niet mooi vinden, ik heb heel lang mijn haren uitgetrokken, wenkbrauwen en wimpers waren ook niet veilig. Naar de kapper gaan is de hel omdat ik weet dat ik kale plekken heb. Gelukkig heb ik nu Maria die mij knipt en er nooit iets van zegt.

Pesten is nooit onschuldig, pesten verwoest levens!

Ik ga al sinds mijn elfde van depressie naar depressie, ik knok me kapot om dit te overwinnen. Maar de pesters zitten in mijn hoofd, ik ben ze gaan geloven…

Nu ga ik weer in therapie, ik hoop dat ik hun stemmen eindelijk tot zwijgen kan brengen. Ik hoop dat ik eindelijk mezelf mag zijn!

Bonsje